Problemy wychowawcze narastają stopniowo, na tle określonych warunków. Mogą mieć charakter subiektywny, gdy tkwią w samym człowieku, w jego właściwościach umysłowych lub fizjologicznych. Mogą mieć również charakter obiektywny, gdy znajdują się poza człowiekiem. Przyczyny trudności wychowawczych. 1. Re: Problemy wychowawcze z synem Przykro mi to czytać ale dobrze, że udało Ci się wyjść z tego. Nigdy syn nie miał kary za oceny, nigdy nie cisnęliśmy same 5 czy 6. Jakby był trójkowym uczniem byłoby okej. Od pierwszej klasy mu pomagałam, potem stopniowo przestawałam by się usamodzielnił. Zawsze powtarzałam, że jak nie wie, nie Dzieci w wieku przedszkolnym: a jak to jest z przedszkolakami? Na tym etapie rozwoju częściej konsultuje się napady złości, a nawet agresję. Mogą występować również zaburzenia łaknienia, moczenie w nocy lub zaburzenia snu. Dzieci w wieku szkolnym i nastolatki: nie od dziś mówi się, że im starsze dziecko, tym większe problemy. I Jeżeli małoletni w związku z popełnieniem czynu karalnego zdobył jakieś przedmioty, możliwe jest zasądzenie ich przepadku. Środki wychowawcze wobec nieletnich można łączyć ze sobą. Mogą one być orzekane pojedynczo, a także w połączeniu. Niedozwolone jest jednak orzekanie środków, które wzajemnie się wykluczają. Kłopoty wychowawcze z trzylatkiem. Witam, jestem mamą trzyletniego chłopca. Od jakiegoś czasu mój synek dziwnie się zachowuje jest strasznie nerwowy, bez powodu potrafi uderzyć mnie lub tatę. Ostatnio do bicia doszło gryzienie, plucie szczypanie. Nie wiem jak mam postępować w takich sytuacjach. Problemy wychowawcze z tą kategorią młodzieży zaczęły się wkrótce po reformie, która polegała na powołaniu trzystopniowego kształcenia: szkoła podstawowa, gimnazjum i szkoła średnia. Gimnazjum, ten środkowy przedział, stanowi grupa trzech roczników młodych ludzi, którzy zostali oderwani od dotychczasowego środowiska i z dzieckiem, np. zachęcając do skorzystania z fachowej literatury. Organizowane są szkolenia i warsztaty dla rodziców dzieci sprawiających problemy wychowawcze z udziałem specjalistów oraz konsultacje z przedstawicielami poradni psy chologicz-no-pedagogicznych. W razie potrzeby powoływany jest zespół ds. pomocy psych o- Problemy wychowawcze z dziećmi . Jestem matka samotnie wychowujAcapulco dzieci niepełnosprawnych odpowiada 1 ekspert: Mgr Alicja Maria Jankowska Dotyczy: PDF - Psychologia Codzienności. Karty pracy – nasilenie emocji u dzieci. PDF. Coraz częściej rozmawiamy z dziećmi o emocjach, pytamy ich jak się czują. Najczęstszą odpowiedzią, którą słyszę pytając dziecko “co u Ciebie słychać?”, “jak się czujesz?” albo “co Ci się ostatnio przydarzyło?” jest odpowiedź “dobrze Problemy wychowawcze z 12 lat- ką 2. Cytat: Napisał/a differend luk_jel ona ma 12 lat!!!! od roku problemu, czyli miała 11. z całym szacunkiem, ale gdzieś po drodze podczas wychowywania poszło coś nie tak. i nikt z rodziny rozmowami nic nie zdziała. 15vv. Rodzice są czasem bezradni wobec zachowania swoich nastoletnich dzieci. Zwykle w procesie socjalizacji dzieje się tak, że na pewnym etapie rodzice przestają być autorytetem dla dziecka, a staje się nim grupa rówieśnicza. Nie ma w tym nic dziwnego i jest to naturalny proces. Niemniej jednak zdarza się, że towarzystwo w jakim obraca się dziecko ma na niego demoralizujący wpływ i zaczyna sprawiać problemy wychowawcze. Jeśli dziecko zaczyna popełniać czyny sprzeczne z zasadami życia społecznego, tzn. popełnia wykroczenia lub jeszcze poważniejsze czyny, to niechybnie grozi mu postępowanie w spawach nieletnich. Co może zrobić rodzic w takiej sytuacji? Po pierwsze poszukaj pomocy w szkole lub u dobrego psychologa Jeśli dziecko nie popełniło jeszcze czynu zabronionego, a jednak wykazuje przejawy demoralizacji, tzn. zaczęło wagarować, opuściło się w nauce i popadło w złe towarzystwo, jednak na razie szkoła wstrzymuje się ze zgłoszeniem sprawy do sądu opiekuńczego oczywiście powinno się współpracować zarówno z dyrektorem, wychowawcą, jak i pedagogiem. Wspólnymi siłami być może uda się dotrzeć do dziecka i sprowadzić go ze złej drogi. Dzięki temu może uniknąć sprawy w sądzie. Możesz również udać się do dobrego psychologa, choć z reguły trudno jest zaciągnąć nastolatka na taką wizytę, zwłaszcza tego, który się buntuje przeciwko wszystkiemu co poleci mu rodzic. Zastosuj terapię wstrząsową Można zastosować u nastolatka terapię wstrząsową tzn. wybrać się z nim do otwartego ośrodka resocjalizacyjnego i wskazać, że może tu trafić jeśli nie zmieni swojego postępowania i wskazać, że są nawet ośrodki o bardziej rygorystycznych zasadach takie jak zamknięte, do których również może trafić popełniając przestępstwo. Często jednak dziecko buntując się nie przyjmuje do wiadomości argumentacji rodziców. Stąd dobrym pomysłem może być wizyta u adwokata. Kancelaria prawna organizuje bezpłatne konsultacje, w ramach, których można zasięgnąć porady prawnej. Można wybrać się na takie spotkanie razem z dzieckiem. Oczywiście można skorzystać również z płatnej formy konsultacji. W każdym przypadku prawnik może zrobić na dziecku większe wrażenie niż argumentacja rodziców, zwłaszcza jeśli wymieni mu za co może trafić do ośrodka i wyjaśni zasady postępowania w sprawach nieletnich. Taka konsultacja może być swego rodzaju terapią wstrząsową dla dziecka, po której zmieni swoje zachowanie. Kto może zgłosić demoralizujące zachowanie młodzieży do sądu? Dzieci podlegają jurysdykcji na zasadach przewidzianych przez prawo rodzinne i opiekuńcze. Według niego demoralizujące zachowanie młodzieży może zgłosić każdy dorosły do określonej jednostki sądu. Również szkoła, czyli dyrektor lub wychowawca może wystąpić z wnioskiem do sądu. Takie działanie może podjąć nawet sąsiad czy tym bardziej osoba która była świadkiem przestępstwa bądź wykroczenia. Jeśli rodzic miał wiedzę o sprawie może mu grozić współodpowiedzialność karna. Dodatkowo w postępowaniu w sprawach nieletnich bywa, że po dokonaniu oceny środowiskowej sąd może zdecydować się na ograniczenie praw rodzicielskich, np. ze względu na problem alkoholowy czy problem z przemocą, ale również bezradność w kwestiach wychowawczych. Takie ograniczenie może być czasowe, o czym przypomina adwokat. Co jeśli rodzic sam wystąpi do sądu zgłaszając demoralizujące zachowanie dziecka? Może zdarzyć się sytuacja, że bezradny rodzic sam zgłosi sprawę do sądu rodzinnego i opiekuńczego. W tym przypadku w ramach postępowania w sprawach nieletnich również może być ograniczona władza rodzicielska. Sąd może zdecydować o przyznaniu rodzinie asystenta rodziny albo nadzór kuratora sądowego. Taka sytuacja nie musi być dla rodzica krzywdząca, a wręcz przeciwnie, może doprowadzić do szybszego dotarcia do dziecka i zmiany jego postępowania. Sąd może przywrócić całkowitą władzę rodzicielską. Zawsze w sprawach młodzieży sprawiającej problemy wychowawcze warto zwrócić się o poradę do kancelarii prawnej. Jest to wskazane zwłaszcza w sytuacji, gdy wobec dziecka ma się toczyć postępowanie w sprawach nieletnich. Adwokat może również reprezentować małoletniego w sądzie w ramach postępowania. Dąży się do tego, by resocjalizacja w takich przypadkach była skuteczna, dlatego sąd odpowiednio dobiera środki wychowawcze w konkretnym przypadku. Artykuł powstał na podstawie treści zawartych na stronie Previous StoryJak zabezpieczyć się przed dziedziczeniem długu?Next StoryAkademia LTCA – skuteczna pomoc w przyswajaniu ... #1 Witam , nazywam się Magda. Znazłam to forum, bo szukałam czegoś o wychowaniu 8 latka. Mój syn ma na imie Konrad. Od trzeciego roku życią wychowuje go sama, jego ojciec zostawił nas i wyjechałdo USA. Praktycznie nie ma z nim kontaktu- edynie telefoniczny... po którym dziecko staje sie nerwowe i bardzo złośliwe i niegrzeczne. Od roku jestem w związku z Piotrem, wydaje mi się że akceptuje go konrad(zna Piotra od urodzenia). Problem dotyczy że Konrad zaczął przeklinać do mnie, używa słów : "ty kur...", "ty su..." zawsze gdy nie postawi na swoim. A chce powiedzieć że te słowa słyszał od ojca w rozmowie telefonicznej , gdy mówił by tak mnie nazywał. Po zatym jest bardzo dobrym uczniem, bardzo inteligentny, nauczycielka nie ma z nim żdnych problemów. ale w domu nie chce odrabiac lekcji i uczyć się więcej niż to co ma zadane, nie chce czytac, pisać itp. To kończy się awanturą , agresją, wyzwiskami z jego strony. Doradzcie co robić? Czy pójść z nim do psychologa? reklama #2 nie wyobrażam sobie żeby mój syn tak do mnie mówił napewno nie mozesz na to pozwolić jeśli nie poskutkują różnego rodzaju zakazy i kary to psycholog jest wam napewno potrzebny a ja zawsze myślałam że dzieci wychowywane tylko przez matki mają z nimi bardzo bliska więż a tu okazuje się że niekoniecznie #3 A może syn jest o Ciebie zazdrosny? Wcześniej mial mamę dla siebie, a teraz odbiera mu ja jakiś facet. Nawet jeżeli zna go od dawna, to może wcześniej nie zwracał uwagi na Wasz zwiazek. Zazdrosne o rodziców dzieci potrafią zachowywac się potwornie. Takie kłótnie, wyzwiska to może być próba zwrocenia na siebie uwagi. Może czuje się zaniedbany, odsunięty na boczny tor. Dziecko w tym wieku zaczyna rozumieć i cenić więzi rodzinne. Może dlatego każda rozmowa z ojcem kończy się wyładowywaniem na Tobie frustracji. Może on wyidealizowal sobie obraz ojca i Ciebie podświadomie obwinia o rozpad tego związku. Spóbuj może trochę czasu przeznaczać tylko dla Ciebie i syna, bez tego drugiego mężczyzny? A może porozmawiaj z dzieckiem o tym, co go boli? Może brak ojca zaczął odczuwać dopiero teraz i Ciebie (a właściwie Twojego partnera) o ten stan rzeczy obwinia. Może boi się, że przestaniesz go kochać, gdy zwiążesz się z innym mężczyzną? A może jest jakiś problem w stosunkach pomiędzy Konradem i Piotrem? Może coś o czym nie wiesz? Panowie mogą konkurować pomiędzy sobą o Twoje względy - taka męska gra. Mnóstwo pytań i żadnych odpowiedzi. Ale wydaje mi się, że problem jest złożony i nie ma prostego rozwiązania. Szczera rozmowa z synem o jego uczuciach do tego "trojkąta" na pewno nie zaszkodzi. Powodzenia. #4 trudno mi tu coś powiedzieć uważam że skoro sobie nie radzisz to idź do specjalisty. Co do ojca jeżeli masz pewność, że to on podsuwa takie teksty dziecku powiedz mu, że sobie nie życzysz i jeśli bedzie robił tak dalej najnormalniej w świecie nie podawaj dziecku słuchawki i nie jest to złośliwość tylko ochrona tak naprawdę dziecka i jego psychiki. Pozdrawiam #5 Witam! Bardzo dziękuję wszystkim za porady! Myśle że możecie miec racje , moze on jest rzeczywiście zazdrosny, ale widze że z Piotrem maja wspólne zainteresowania : sport w szczegolnosci piłka nożna. Wiele ostatnio rozmawialiśmy z Piotrem na ten temat i oboje doszlismy do wniosku że poświęcimy mu jeszcze więcej czasu. Zobaczymy, ale bardzo dziękuje za porady.... aniaslu Administratorka czyli ja tu rządzę ;) #6 Moim zdaniem powinnaś przedewszystkim porozmawiać ze swoim byłym mężem i powiedziec, że sobie nie życzysz tego typu zachowań. Powiem szczerze, że na twoim miejscu nagrałabym nawet tę rozmowę i w razie czego miałabym podstawe do rozmów z dzieckiem. To, że twój były mąż zachowuje sie obrzydliwie wiesz sama. Natomiast ponieważ jest tzw. ojcem nieobecnym , wiec odgrywa olbrzymią rolę w życiu twojego dziecka i jest dla niego autorytetem. Moim zdaniem powinnas koniecznie sama zgłosić sie do psychologa/pedagoga i dowiedzieć sie w jaki sposób masz zareagować. To, ze bedziecie spędzac wiecej czasu z synkiem nie rozwiąże problemu. Ważna jest rozmowa i działanie w tej konkretnie sprawie, a właśnie specjalista, który dowie sie więcej na temat waszej sytuacji pokaże Ci narzędzia dzieki, którym dacie sobie radę. #7 Witaj, jestem dzieckiem wychowywanym tylko przez mamę, ale podpowiem Ci cos nie z mojego doświadczenia. Moja bliska znajoma wychowuje sama córkę. Ojciec dziewczynki jest w Anglii i nie uczestniczy w wychowywaniu Karoliny. Dziewczynka ma 12 lat, ale problemy z nią zaczęły się ze trzy lata temu własnie. Zaczęła pyskować, nie skutkowały kary. Były rozmowy z psychologiem, moja znajoma utrzymuje stały kontakt ze szkołą, w której Karolina zachowuje sie raczej nienagannie. Jej ataki nasilały sie właśnie po telefonach taty. W grudniu zeszłego roku, tata dziewczynki przyjechał do rodziny na święta i dziecko zaczęło wpadać w domu w furię. Moja koleżanka zrobiła desperacki krok, spakowała Karolinie małą torbę i powiedziała " Idź do ojca, niech cię zabierze ze sobą do Anglii, niech zobaczy jaka Ty naprawdę jesteś, bo ja już tego dłużej nie zniosę...' Obydwie wiemy, że to bardzo niewychowacze było i że to dziecko przeżyło szok, ale... poskutkowało. Karolina jakby nie to dziecko, mija maj, a tu cisza, spokój, domowa sielanka. reklama #8 Witam , nazywam się Magda. Znazłam to forum, bo szukałam czegoś o wychowaniu 8 latka. Mój syn ma na imie Konrad. Od trzeciego roku życią wychowuje go sama, jego ojciec zostawił nas i wyjechałdo USA. Praktycznie nie ma z nim kontaktu- edynie telefoniczny... po którym dziecko staje sie nerwowe i bardzo złośliwe i niegrzeczne. Od roku jestem w związku z Piotrem, wydaje mi się że akceptuje go konrad(zna Piotra od urodzenia). Problem dotyczy że Konrad zaczął przeklinać do mnie, używa słów : "ty kur...", "ty su..." zawsze gdy nie postawi na swoim. A chce powiedzieć że te słowa słyszał od ojca w rozmowie telefonicznej , gdy mówił by tak mnie nazywał. Po zatym jest bardzo dobrym uczniem, bardzo inteligentny, nauczycielka nie ma z nim żdnych problemów. ale w domu nie chce odrabiac lekcji i uczyć się więcej niż to co ma zadane, nie chce czytac, pisać itp. To kończy się awanturą , agresją, wyzwiskami z jego strony. Doradzcie co robić? Czy pójść z nim do psychologa? Przeklinanie to wyrażanie własnych emocji, twój syn nauczył się tego od swojego ojca- chcąc nie chcąc bierze z niego przykład. Musisz jak najszybciej uświadomić swojego syna, że takie zachowanie obraża inne osoby i nie należy bezkrytycznie zachowywać się tak jak ojciec. Porozmawiaj z synem szczerze, czy uważa, że takie zachowanie jest odpowiednie, jakby się czuł on sam, gdybyś ty zaczęła tak odzywać się do niego. Uświadom dziecko, że wiesz jak ważny jest dla niego ojciec, ale to nie oznacza, że ma zachowywać się dokładnie jak on, bo tobie takie zachowanie sprawia ogromną przykrość, bądź stanowcza, nie możesz okazywać mu słabości. Bądź konsekwentna, kategorycznie zabroń dziecku mówić w ten sposób do siebie, niezależnie od sytuacji. Wzbudź u dziecka autorytet do siebie jako matki, może ci w tym pomóc twój aktualny partner. Zapytaj się syna wprost czy jest coś co mu się nie podoba i jakie rozwiązania tego problemu proponuje. Potem spróbujcie ustalić co dalej. Jeśli przeklinanie okaże się jedynie ujściem negatywnych emocji, zaproponuj inne sposoby: niektórym pomaga bieganie (piłka nożna), innym skakanie, jeszcze innym wystarczy kilka głębokich wdechów. Jeśli chodzi o problem z odrabianiem lekcji, to może pomóc nauka poprzez zabawę. Zadania domowe mogą być wprowadzeniem do zabawy albo odwrotnie. Pokaż dziecku że chętnie się z nim nauczysz czegoś nowego. Jednym z obszarów pracy, jakim się zajmują specjaliści gabinetu Psycholodzy Cynamonowa, jest wsparcie dla rodziców i ich nastoletnich dzieci. W wielu domach okres, w którym młodzież dorasta i coraz bardziej się usamodzielnia, bywa ogromnie trudny dla wszystkich członków rodziny. Rodzice mają poczucie, że tracą kontrolę i wpływ, co budzi w nich wiele obaw dotyczących teraźniejszości i przyszłości. Z kolei nastolatki czują się zanadto ograniczane i buntują wobec presji oczekiwań, jaką ich zdaniem wywierają rodzice. Obie strony mają trudności z tym, żeby się skutecznie porozumieć, opanować intensywne emocje i wypracować rozwiązania akceptowane zarówno przez dorosłych jak i młodzież. Pojawiają się różnego rodzaju i psychoterapeuci pracujący w naszym gabinecie pomagają i doradzają rodzicom oraz młodzieży w takich obszarach jak: problemy wychowawcze, trudności w stawianiu granic i egzekwowaniu ustaleń trudności komunikacyjne, negocjacje rodzinne z dorastającymi dziećmi budowanie dobrych relacji rodzice-dzieci (także wtedy, gdy chodzi o dzieci niemal dorosłe lub „młodych dorosłych”) radzenie sobie w sytuacjach kryzysowych (np. rozstanie rodziców, przeprowadzka do obcego kraju, poważna choroba lub śmierć ważnej i bliskiej osoby) powstrzymywanie autodestrukcyjnych zachowań (np. używki, okaleczanie się, zaburzenia jedzenia)Chcemy, aby po spotkaniach z nami, zarówno młodzież jak i rodzice: czuli się bardziej kompetentni, pewni tego co i jak robią potrafili siebie słuchać i ze sobą rozmawiać, a w konsekwencji lepiej rozumieli siebie nawzajem oraz to, co dzieje się w ich relacjach potrafili skuteczniej niż do tej pory radzić sobie z trudnymi sytuacjami (kłótnie, konflikty, nieoczekiwane zdarzenia, problemy w szkole) umieli nazywać emocje i dobrze radzić sobie także wtedy, gdy są one intensywne, skomplikowane lub sprzeczne ze sobą byli dla siebie nawzajem życzliwym wsparciem, ale też potrafili wyznaczać graniceJeśli czujesz, że współpraca z psychologiem, psychoterapeutą, trenerem, doradcą lub dietetykiem doświadczonym w pracy z młodymi osobami oraz ich rodzicami, byłaby korzystna dla ciebie, twoich bliskich i rodziny, zapraszamy do kontaktu. Pierwsza wizyta w gabinecie Psycholodzy Cynamonowa ma zawsze charakter konsultacyjny, niezobowiązujący, byś mógł sprawdzić, czy miejsce, które tworzymy i nasz zespół ci specjaliściW naszym gabinecie psychologicznym wsparciem rodziców i nastolatków zajmują się następujący specjaliści:młodzież indywidualnie od lat 16, terapia rodzin – dzieci w każdym wieku Barbara SławikJestem psychoterapeutką i dyplomowaną terapię indywidualną, terapię par i rodzin, także w języku 641 321 Maria DobraczyńskaJestem psychologiem, animatorem, terapię indywidualną i grupową. Pracuję z dorosłymi, dziećmi i 925 621 Agnieszka MakulskaJestem dyplomowanym psychologiem i z osobami dorosłymi i nastolatkami. Pomagam rozwiązywać problemy 752 225 Marta ChydzińskaJestem psychologiem, psychoterapeutką i trenerką terapię osób dorosłych i młodzieży w podejściu Gestalt oraz warsztaty 506 766 Natalia KepinskiJestem psychoterapeutką i psychologiem terapię indywidualną dorosłych i młodzieży, w językach polskim, angielskim i 369 793konsultacje, rozwój umiejętności, relacje – dzieci od lat 7 i młodzież Krzysztof WięcekJestem trenerem umiejętności społecznych, coachem i indywidualnie, z parami i grupami. Również w języku 123 815 Marcin ChydzińskiJestem trenerem umiejętności społecznych i coachem dorosłych i młodzież w budowaniu partnerskich (asertywnych), satysfakcjonujących 113 616żywienie, dietetyka, motywacja, rozwój – młodzież od lat 12 Alina OlczakJestem dyplomowanym psychologiem i klientów w powrocie do dobrej formy. Pracuję z dorosłymi i 466 092konsultacje dorosłych – postawy rodzicielskie, kompetencje wychowawcze Alicja NiewęgłowskaJestem psychoterapeutką i trenerką umiejętności terapię indywidualną osób dorosłych oraz młodych dorosłych (powyżej 18 roku życia). Udzielam konsultacji dorosłych – postawy rodzicielskie, kompetencje wychowawcze Natalia Lachowicz-WilkJestem psychologiem, psychoterapeutką i psychoterapię osób dorosłych i konsultacje seksuologiczne. Wspieram 833 395konsultacje dorosłych – postawy rodzicielskie, kompetencje wychowawcze Katarzyna DrużyckaJestem psychoterapeutką i trenerką rozwoju konsultacje i psychoterapię osób dorosłych, doświadczających trudności w różnych obszarach 715 592Umów się na wizytę